Pul tələdə olsa da sümsük ermənilər ora gözüyumulu gedirlər
Xeyli müddətdir ki, Ermənistanın Avropa İttifaqına (Aİ) üzv olmaq məsələsi işğalçı ölkənin ölkə mətbuatının gündəmini zəbt edib. Hərə öz düşüncəsi dairəsində fikir bildirir. Hazırda ölkədə əhali və elita iki düşərgəyə bölünüb. Bir tərəfdə baş nazir Nikol Paşinyanın komandası və onun ardınca gedən sadə əhalinin əksəriyyəti, ikinci tərəfdə isə daşnaklar, revanşistlər, keçmiş prezidentlər Robert Koçaryana, Serjik Sarkisyana və digərlərinə sadiq azlıqlar qarşı-qarşıya dayanıblar. Yəni, cəmiyyətin bir hissəsi ABŞ-ın və Qərbin, digər hissəsi isə Rusiyanın çətirinin altında daldalanmağı tələb edir. Bəziləri isə qonşu Türkiyə ilə əməkdaşlığa daha çox üstünlük verirlər.
"Tutaq ki, Aİ-yə üzvlüklə bağlı referendum keçirdilər və insanların da 95 faizi bununla razılaşdı. Siz gözləyirsiz ki, Avropa İttifaqı dərhal bizə qapıları açacaq?"
Bu fikir erməni revanşist deputat Artur Xaçatryanın yerli jurnalistlərə müsahibəsində səslənib: "Mən Avropa İttifaqından Ermənistanın yaxın gələcəkdə üzv ola biləcəyi ilə bağlı heç bir işarə görmədim. Bu qanunun qəbul ediləcəyi, Ermənistanın Aİ-yə üzv olacağı barədə xalqı çaşdırmağa çalışmasınlar. Eyni vaxtda iki kresloda oturmaq olmaz.
Elə Rusiya da baş nazir Nikol Paşinyanın demək istəmədiyini deyir. Biz Rusiyanı tərk etməkdən danışırıq, amma harada, bilmirəm, çünki Ermənistanın qərbində Türkiyə yerləşir. Paşinyan Rusiyanı tərk edərək Türkiyəyə doğru gedir. Xarici işlər naziri Hakan Fidanın son bəyanatı, Türkiyənin Ermənistanla Avropa İttifaqı arasında körpü ola biləcəyi ilə bağlı açıqlamaları bunu göstərir. Nikol Paşinyan sadəcə olaraq xarici siyasət vektorunu dəyişməyə cəhd edir və Rusiyanın təsirini Türkiyənin təsiri ilə əvəz etməyə çalışır".
Revanşist olsa da, Artur Xaçaturyanın sözlərində bir həqiqət var. Bəli, Avropa İttifaqı ona üzv olmaq istəyənlərə dərhal öz qapılarını taybatay açmır. Əvvəlcə onlara öz standartlarını və ya şərtlərini qəbul etdirir, qarşılarına tapşırıqlar qoyur. Bunların yerinə yetrilməsi isə illərlə vaxt aparır. Yalnız ondan sonra üzvlük məqbul sayılsa o halda “ərizəçilərin” xahişlərinə baxılır. Xatırladaq ki, əvvəllər Türkiyə də Avropa İttifaqına üzv olmaq istəyirdi. Uzun illər onun qarşısına o qədər tapşırıqlar-əslində baryerlər,- qoyuldu ki, axırda Türkiyə bezib “Sizsiz də ötüşərik” dedi. Doğrudur, o qurumda Ermənistanı “özlərininki” hesab edənlər çoxdur. Ancaq onlar etibarsız erməniləri asılı vəziyyətə salmamış quruma qəbul etməzlər.
Paşinyanın komandası isə tələsir, tezliklə Aİ-yə üzv olmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxır. Lakin bilmir ki, qarşıda onları çətin keçilən baryerlər gözləyir. Xəstə nə qədər tələssə də armud vaxtında yetişir. Hayların tələsməyi isə ağalarının hökmü ilə Rusiyadan tezliklə və tamamilə ayrılmaqdır. Burası məzəlidir ki, altı il iki kresloda oturmaq Nikolun yanlarını yağır edib.
İndi əsas məsələ ondadır ki, əgər Rusiya Ermənistandan çıxarsa, Cənubi Qafqazdakı sonuncu dayağını da itirəcəkdir. Bu isə elə də asan başa gələn iş deyil. Rusiya Ermənistana yığdığı böyük hərbi qüvvəni oradan heç də sakit tərzdə daşıyıb aparmaz. Rəsmi Moskva uzun illər lövbər salıb möhkəmləndiyi Ermənistanı birdəfəlik tərk etmək istəməz. Hələlik başı Ukrayna ilə müharibəyə qarışmış Rusiya şübhəsiz ki, zamanı gələndə Ermənistandan etdiyi asiliyin hesabını çəkəcəkdir. Yoxsa 1828-ci ildən indiyədək Ermənistana xərclədiyi yüz milyardlarla pulu namərdlik edən haylara bağışlamalı olacaq. Olacaqmı? Bu suala Rusiyanın əvəzinə kiminsə cavab verməsi yersiz olar. Ona görə də gözləməliyik. Yalnız bir ehtimal irəli sürə bilərik ki, yəqin çox gözləməli olmayacağıq. Bir sözlə, sümsük hayların müsibətli günləri irəlidədir. Həmişə belə!
Vəli İlyasov, “İki sahil”
