Tapirlər Cənubi Amerikanın ən böyük quru məməlilərindən biri hesab olunur. Çəkisi 300 kiloqramdır. Bununla belə, 100 ildən çoxdur ki, bu növün nümayəndələri Braziliya bölgəsində yoxdur - sonuncu rəsmi müşahidə 1914-cü ildə qeydə alınıb.
Sfera.az bildirir ki, Rio-de-Janeyro əyalətində 110 ildən çox müddətdə ilk dəfə düzənlik tapirinə rast gəlinib.
Tədqiqatçılar qeyd edirlər ki, bu növün nümayəndələri sonuncu dəfə 1914-cü ildə Rio-de-Janeyro ştatında müşahidə olunub.
Heyvanlar alimlər tərəfindən kamera tələsi texnologiyasından istifadə edilərək qeydə alınıb. IUCN populyasiyaları "sıxlıqda geniş dəyişkənliyə" malik olaraq təsvir edir. Təbii utancaqlıqları və əlçatmazlıqları səbəbindən Cənubi Amerikada ümumi sayın dəqiq mənzərəsini əldə etmək çətin olsa da, hazırda onlar Həssaslar kimi təsnif edilir.
Tədqiqatçılar qeyd edirlər ki, bu növün azalmasının ehtimal səbəbi aşağıdakı amillərin birləşməsidir:
meşələrin qırılması;
urbanizasiya;
ovçuluq;
avtomobillərlə toqquşma.
Xoşbəxtlikdən, son illərdə aran tapirinin təbii yaşayış mühitinə qaytarılması üçün səylər göstərilmişdir. Bununla belə, alimlər heyvanların Rio-de-Janeyroya qayıtmasının çox güman ki, kortəbii olduğunu düşünürlər. Tədqiqatçılar Kunhambebe Milli Parkında kamera tələlərindən istifadə edərək heyvanların görüntülərini çəkiblər. Görüntülər ərazidə ən azı dörd nəfərin, o cümlədən ana və balanın olduğunu təsdiqləyir.
Bölgədə nəsli kəsilmiş hesab edilən bir heyvan üçün bu kortəbii qayıdış qorunan qoruqların əhəmiyyətini vurğulayır. Rio-de-Janeyro Dövlət Ətraf Mühit İnstitutunun bioloqu Marselo Kupello bildirib ki, tapirlərin kortəbii qayıdışı yerli meşələrin yenidən böyük məməliləri dəstəkləməyə qadir olduğuna işarədir.
Qeyd etmək lazımdır ki, tapirlər həm də ekosistemlərin mühüm üzvləridir: onlar yaşadıqları tropik meşələrdə bir çox bitki növlərinin toxumlarının yayılmasına kömək edir. Heyvanlar bitki materialını çıxarmaq və nəcisləri ilə toxumları yaymaq üçün burunlarından istifadə edirlər. Yeri gəlmişkən, bu heyvanlar yaşadıqları ərazinin biomüxtəlifliyini yaxşılaşdırmağa qadir olduqları üçün alimlər tərəfindən çox vaxt “meşə bağbanları” adlandırılır.
Aynil
